Mama's van onschatbare waarde voor hun gezin én anderen
Moeders zijn heel belangrijk in ons leven. Sommige moeders zijn daarnaast ook nog eens uitermate belangrijk voor de levens van anderen. Omdat ze bijvoorbeeld een vitaal beroep uitoefenen of op een andere manier actief bijdragen aan de goede werking van de hulpverleningsketen. Die keten zorgt ervoor dat mensen die in gevaar zijn, op een snelle en efficiënte manier hulp kunnen krijgen.
Wij spraken een paar moeders die allemaal een belangrijke functie vervullen in het veiligheidskorps. Ze werken veel, hard - en niet altijd zonder risico. Op Moederdag zetten we ze daarom graag eens in het zonnetje.
Veerle Dhont (52)
- Sinds juni 2020 de eerste vrouwelijke korpschef van West-Vlaanderen (politiezone Het Houtsche - Oostkamp Beernem en Zedelgem. Bij de politie sinds 1993)
- Mama van Fien (22), Lies (20) en Leontien (18)
Niemand is onmisbaar, behalve een moeder.
Veerle heeft het combineren van het moederschap met haar werk bij de politie nooit als moeilijk ervaren. “Bij de politie heb je een sociaal statuut, ouderschapsverlof en veel verlof. De kwaliteit met mijn kinderen primeert op de kwantiteit. Ik ben een fulltime werkende moeder, en heb mijn dochters kunnen zien opgroeien. Ik was er altijd op de momenten dat ik er moest zijn. Dat vind ik ook heel belangrijk. Als het gaat om werk is iedereen vervangbaar, maar een moeder, die kan je niet vervangen.”
“Mijn dochters zorgen ervoor dat ik op tijd stop met werken, en dat ik goed kan relativeren. Als mijn kinderen er niet zouden zijn, zou ik een workaholic zijn - zeker in mijn huidige functie. Zij doen mij naar huis gaan. Toch doe ik mijn job altijd met passie en gedrevenheid. Het één staat los van het ander.”
“Ik ben de eerste vrouwelijke korpschef in West-Vlaanderen, maar ik zie wel een grote evolutie bij de politie. Daarnaast zien we dat ook mannen parttime werken en ouderschapsverlof nemen. Die work-life balance is van belang. Ik denk dat het beleid dat je daarin voert als korpschef, ook essentieel is. Ik vind tijd maken voor het gezin belangrijk, en dat zie ik ook in het korps. De huidige en toekomstige generatie is hier meer mee bezig. Halftime wil niet zeggen dat diegene ook maar ‘half’ is. Je mag niet worden afgeschreven als je niet fulltime wil werken.”
Gwen Merckx (48)
- Hoofdcommissaris - korpschef politiezone Sint-Niklaas (daarvoor korpschef politiezone Rupel. Bij de politie sinds 1991)
- Mama van Fien (15)
De twee hoofdrollen in mijn leven zijn korpschef en mama.
Gwen haalt uit het moederschap lessen die ze kan gebruiken voor haar werk. “Als leidinggevende is het belangrijk dat je met je twee voeten op de grond staat, je moet voeling hebben met wat er leeft in de maatschappij. Het is de maatschappij die we moeten dienen en het moederschap helpt hierbij. Ik ben een goede korpschef en een goede mama - die twee rollen hangen samen, het één kan niet zonder het ander.”
Ze vindt ook dat het moederschap van haar een beter mens heeft gemaakt. Toch beseft ze dat je als werkende moeder ook efficiënter moet zijn. “Ik ben 24/24 politievrouw en ik ben 24/24 mama. Het is een wisselwerking. Mijn moederschap staat niet boven mijn job en mijn job staat niet boven mijn moederschap. Mijn burgemeesters wisten dit ook van bij het begin. Ik vroeg na mijn eerste mandaat als korpschef aan mijn burgemeesters of ze vonden dat ik een betere of slechtere korpschef ben, sinds ik een dochter heb. Hun antwoord was simpel: niet beter of slechter - maar anders.”
Gwen heeft er ook voor gekozen om de cultuur binnen de politie wat te veranderen. “Ik was bijvoorbeeld altijd bereikbaar. Nu ook, maar op een andere manier - en alleen als het echt nodig is. Dus niet nodeloos vergaderen tot in de late uren, maar op tijd beginnen en op tijd stoppen. Ik zie dat dit wordt gerespecteerd, dat dit ook de cultuur binnen mijn politiezone heeft veranderd. Ik wil een rolmodel zijn voor mijn collega’s en toekomstige politievrouwen. De werving van de politie verloopt goed, maar er is nog veel werk naar de doorstroom. In 2001 waren er vijf vrouwelijke korpschefs en in 2021 zijn we met 14 vrouwelijke korpschefs bij de lokale politie.”
Leen Gheyle (37)
- Bij de politie sinds 2006 en sinds 2 jaar commissaris van politie (politiezone Brugge - sinds 2006 bij de politie)
- Mama van Niki (10), Bram (7), plusmama van Kara (29)
Ga er gewoon voor. Ga voor die job waar je van droomt.
Leen is sinds twee jaar commissaris van politie. Ze heeft al het nodige gezien en meegemaakt. “Ernstige ongevallen, drugsgevallen of een moord, dat vergeet je niet. De voorbije twee jaar heb ik andere opdrachten gekregen, zoals de coördinatie van een gijzeling. Genoeg operationele spanningen dus! Ik kan me moeilijk losmaken van mijn job, maar mentaal heb ik er weinig problemen mee. Ik probeer wel vaak eens te gaan lopen om mijn hoofd leeg te maken. Dat geeft terug de nodige energie.”
Haar werk combineren met het moederschap lukt prima. “Een crèche vinden die vroeg opengaat en laat sluit, omdat ik onregelmatige uren klop – dat was even lastig. De grootouders spelen een grote rol. Zelf probeer ik meer rekening te houden met de kindjes, maar ik ben wel nog veel op het werk. Gelukkig heb ik een man die heel wat kan opvangen. Er zijn vaste momenten die heilig zijn in ons gezin. Ontbijt op zondag bijvoorbeeld, en een wekelijks aperitiefmoment. Feestdagen als Kerst en Nieuw, die moeten we soms wel missen. Verjaardagen zijn makkelijker te plannen gelukkig.”
Of ze bepaalde zaken anders had willen aanpakken? “Eigenlijk niet. Er zijn echt wel momenten waarop het moeilijk is, zoals een zware nacht en een drukke werkdag. Maar al bij al zou ik het niet anders willen.”
Voor de vrouwen die én een job als de hare ambiëren, én op een dag graag mama willen worden, heeft ze nog wel een tip. “Bereid je goed voor, kijk naar rolmodellen die ook beide zaken combineren en vraag advies. Doe gerust beroep op familie en vrienden als ze hulp aanbieden. Maak gebruik van een poetshulp en alle andere hulpmiddelen die er zijn (maaltijdboxen, etc) en ga er gewoon voor. Ga voor die job waar je van droomt.”
Justine Leonard (28)
- Ambulancier in de zone Dinaphi sinds oktober 2020
- Mama van de kleine Augustin (5) en momenteel zwanger
Vooral gemotiveerd blijven.
Justine leek voorbestemd voor een job als ambulancier. Haar vader is altijd brandweerman geweest en haar twee broers hebben ook een verleden als brandweerman. De ene werkt als brandweer-ambulancier, de andere is voormalig brandweerman die nu bij de politie werkt. Zelf combineert Justine twee jobs. Naast verpleegster is ze ook ambulancier. Beide jobs vullen elkaar mooi aan, maar van haar job als ambulancier krijgt ze de grootste kick.
Momenteel is Justine zwanger van haar tweede kindje. Een baby’tje zal haar leven ongetwijfeld overhoop halen, maar gelukkig staat de familie te springen om een handje toe te steken. Twee jobs zorgen ervoor dat je niet veel thuis bent, en dat is voor Justine niet anders. “Soms moet ik wel eens een feestje missen, maar dat stoort me niet. Ik heb dit als verpleegkundige meermaals meegemaakt”, zegt ze daar zelf over.
De job van ambulancier kruipt niet in de koude kleren. “Mentaal is het soms zwaar, maar na een tijdje leer je hoe je je emoties onder controle kunt houden en hoe je alles een plekje geeft”, weet Justine. Hetzelfde geldt uiteraard ook voor haar job als verpleegkundige.
Justine heeft een duidelijke wens: “Ik zou het fijn vinden mocht het werkmateriaal in de ambulance iets eenvoudiger te hanteren zijn voor vrouwen.” Los van deze wens heeft ze één goede raad voor elke mama die één of meerdere jobs combineert met het mama zijn: “Blijf gemotiveerd en gepassioneerd door je job, anders houd je het op lange termijn niet vol!”